Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ «JUMBO» ΠΥΛΑΙΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η παραμυθένια εικόνα που προβάλουν τα καταστήματα Jumbo μέσω των διαφημιστικών τους μηνυμάτων: Τα Jumbo μας νοιάζονται τόσο πολύ που έχουν πραγματικά χαμηλές τιμές με δεδομένη την αγάπη που τρέφουν για όλους εμάς τους γονείς που επιθυμούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας σχολικά, παιχνίδια κλπ, αλλά ενδεχομένως κάποιοι από μας δεν διαθέτουμε τα ανάλογα χρήματα. Έτσι, τα Jumbo, σκύβουν πάνω μας, μας αγκαλιάζουν με στοργή και μας δίνουν τη δυνατότητα... να ψωνίσουμε, γιατί όλα ξεκινούν και τελειώνουν στο δικό μας συμφέρον!

Η πραγματική εικόνα που συναντά κανείς στο κατάστημα Jumbo Πυλαίας Θεσσαλονίκης: Ο πελάτης με το που πατάει το πόδι του στην είσοδο αντιμετωπίζεται με καχυποψία, ως επίδοξος κλέφτης ο οποίος εάν του δοθεί η ευκαιρία είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα κλέψει. Απόδειξη;
H ταμπέλα στην είσοδο των Jumbo Πυλαίας, όπου ευθαρσώς, σου ζητούν να παραδώσεις στους υπαλλήλους εκεί,, (άκουσον – άκουσον) τις τσάντες με τα προσωπικά σου αντικείμενα. Εκείνοι, δεν σ΄ εμπιστεύονται ως τίμιο και αξιοπρεπή αγοραστή, εσύ όμως θα πρέπει να τους εμπιστευτείς όταν σου ζητούν να συμμορφωθείς με κάτι που από το Νόμο απαγορεύεται. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ζητά από πολίτη να του παραδώσει την τσάντα του με τα προσωπικά του είδη. Κι εγώ, που αισθάνομαι άκρως προσβεβλημένη, θα πρέπει να θεωρήσω δεδομένο ότι οι άγνωστοι άνθρωποι που θα κρατούν – ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ - την τσάντα μου όσο εγώ θα αφήνω στο κατάστημα τα λεφτά μου, είναι σίγουρο ότι δεν θα μου αφαιρέσουν τίποτα από μέσα.
Αγνόησα παντελώς την ταμπέλα αυτήν, που παρεμπιπτόντως δεν μου ήταν κάτι άγνωστο, μιας και στα Jumbo Ιωαννίνων μου είχε πριν ενάμιση χρόνο απαιτηθεί να αφήσω τα πράγματά μου στην είσοδο – και φυσικά αρνήθηκα επεξηγώντας στους θρασείς κυρίους την παρανομία τους και μη ξαναπατώντας εκεί σεβόμενη τον εαυτό μου και την αξιοπρέπειά μου.
Νόμιζα ότι το θέατρο του παραλόγου σταματούσε εκεί. Αλλά τα Jumbo Πυλαίας στη Θεσσαλονίκη, μου επιφύλαξαν μία ισχυρότερη επίθεση στον αυτοσεβασμό μου και έναν εξευτελισμό άνευ προηγουμένου. 12 Δεκεμβρίου 2012, εγώ, εγκυμονούσα με την αδερφή μου, και τον σύζυγό μου με το παιδί μας αγκαλιά επισκεφτήκαμε το εν λόγω κατάστημα. Προφανώς, η σύνθεση αυτή, έδωσε στους υπαλλήλους του καταστήματος την εικόνα συμμορίας! Το ατόπημά μας? Στο άδειο καρότσι του παιδιού μου, - καθώς ο πατέρας του το κρατούσε από το χεράκι ή αγκαλιά – τολμήσαμε εγώ κι η αδερφή μου να βάλουμε τα μπουφάν μας! Μόλις πληρώσαμε έναν βαρβάτο λογαριασμό στο ταμείο κι ενώ ετοιμαζόμασταν να αποχωρήσουμε, η ταμίας, μας ζήτησε να σηκώσουμε τα μπουφάν μας για να δει το καρότσι του μωρού!
Ομολογώ ότι το μέγεθος της προσβολής ήταν τέτοιο που μετά την απόλυτη σιγή από το αρχικό σοκ, βγήκα εκτός εαυτού! Με βάση την παράλογη και καθόλα ΠΑΡΑΝΟΜΗ απαίτηση της κάθε τυχούσας υπαλλήλου, θα πρέπει ο πελάτης να δεχτεί τέτοιον εξευτελισμό και να υποστεί έλεγχο από άτομα τα οποία δεν έχουν κανένα δικαίωμα να το κάνουν. Αντιθέτως, ο προσβλητικός υπαινιγμός ότι εγώ έκλεψα ή ήμουν υποψήφια κλέφτρα και θα έπρεπε να ελεγχθώ, αποτελεί αδίκημα, το οποίο εάν εκείνη τη στιγμή είχα καταγγείλει με μήνυση θα αποτελούσε αιτία αυτοφώρου για την (κατά φαντασίαν αστυνομικό) ταμία και τον υπεύθυνο που την προτρέπει να το κάνει. Συγκεκριμένα, θα μπορούσα να μηνύσω την θρασύτατη υπάλληλο για δυσφήμιση, μαζί με τον προϊστάμενό της, εφόσον αυτός της έχει επιβάλλει μία τέτοια συμπεριφορά και να συλληφθούν αμέσως, οι ανάγωγοι αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν σέβονται όλους εμάς που τους αφήνουμε τα λεφτά μας.
Όταν από την αντίδρασή μου, έγινε αντιληπτό ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή, βλέποντας μία έγκυο να έχει συγχυστεί κατ΄ αυτό τον τρόπο και προφανώς φοβούμενοι τις συνέπειες, δύο άλλοι υπάλληλοι – μία εκ των δύο υπεύθυνος,, έσπευσαν να κατευνάσουν τα πνεύματα με φθηνές δικαιολογίες του τύπου « η κοπέλα εννοούσε μήπως ξεχάσατε τίποτα στο καρότσι κάτω από μπουφάν» και άλλα σχετικά που με έκαναν απλά να καταλάβω ότι οι πελάτες του Jumbo δεν θεωρούμαστε απλά υποψήφιοι κλέφτες αλλά και χαμηλού διανοητικού επιπέδου, καθότι υποτιμούν καί τη νοημοσύνη μας. Πάντως ένα συγνώμη δεν άκουσα από κανέναν. Άκουσα όμως προτροπές και λόγια απόλυτης δικαίωσης από πελάτες που ήταν παρόντες και έγιναν μάρτυρες στο συμβάν.
Προς γνώση και συμμόρφωση όλων αυτών των κυρίων οι οποίοι πλουτίζουν από εμάς τους… «φιλόδοξους κλέφτες» – και μας φέρονται τόσο εξευτελιστικά ενώ μόλις πριν από λίγα λεπτά τους αφήσαμε τα χρήματά μας, ενημερώνω ότι:
- Δικαίωμα να κρατήσει τα προσωπικά αντικείμενα πολίτη έχει μόνο η Αστυνομία και αυτό, μόνο όταν υπάρχουν αποδείξεις ότι συντρέχει ποινικό αδίκημα και φυσικά ακολουθεί η ανάλογη ανακριτική πράξη. Οποιοσδήποτε άλλος απαιτήσει κάτι τέτοιο διαπράττει ποινικό αδίκημα . Εν πάσει περιπτώσει, αποτελεί την αποθέωση του θράσους να σου ζητούν να κρατήσουν τα πράγματά σου, όσο εσύ τους κάνεις πλούσιους.
- Η Ταμίας – Σέρλοκ Χολμς, θα μπορούσε να μηνυθεί για παράβαση του άρθρου 362 του Ποινικού Κώδικα, αυτό της Δυσφήμησης, ως φυσικός αυτουργός και να μεταφερθεί στο Τμήμα για τη διαδικασία του αυτοφώρου, ενώ ο φυσικός της προϊστάμενος ως ηθικός αυτουργός διότι κατά τα λεγόμενα του ‘’αθώου’’ υπαλλήλου, ο προϊστάμενος ήταν αυτός που έδωσε την εντολή για να προβεί η ταμίας σε αυτή την πράξη.
- Δικαίωμα σε σωματικό έλεγχο δεν έχει κανένας παρά μόνο η Αστυνομία και γενικά ανακριτικός υπάλληλος που έχει αρμοδιότητα υπό προϋποθέσεις που αναλύονται ρητά στο άρθρο 257 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας . Σε περίπτωση που γίνει αντιληπτή κλοπή, οι υπεύθυνοι ενός καταστήματος έχουν κάθε δικαίωμα να παρεμποδίσουν τη διαφυγή του ύποπτου, αλλά ούτε καν σ΄ αυτή την περίπτωση δεν έχουν δικαίωμα σωματικού ελέγχου. Οφείλουν να φωνάξουν την Αστυνομία για να επιληφθεί του θέματος. Ειδάλλως διαπράττουν το αδίκημα της αντιποίησης Αρχής με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Έχοντας πλέον καταλάβει τι εννοούν τα καταστήματα Jumbo με το σλόγκαν «τα παιχνίδια είμαστε εμείς», είμαι υπό σοβαρή σκέψη να κάνω χρήση των νομίμων δικαιωμάτων μου εναντίον όλων των εμπλεκομένων, οι οποίοι στην τόσο ευαίσθητη κατάστασή μου, μού φέρθηκαν τόσο απαράδεκτα και άδικα κα να βρεθούν στο δικαστήριο όπως θα έπρεπε, για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν είδα κανένα ίχνος μεταμέλειας – ούτε άκουσα μία συγνώμη ακόμη και από την υπεύθυνη που έσπευσε στο χώρο όπου διαπράχτηκαν τα παραπάνω αδικήματα εις βάρος μου. Επιπλέον, θεώρησα ηθική μου υποχρέωση να κοινοποιήσω τα παραπάνω για να μπορούν να προστατευτούν όσοι τυγχάνουν θύματα τέτοιων απαράδεκτων πρακτικών όπως εγώ.
Μην αφήνετε κανέναν να μειώνει την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό σας. Αυτοί έχουν την ανάγκη μας κι όχι εμείς τη δική τους! Θα πρέπει οι κύριοι που έχουν σκαρφιστεί τέτοιες εξευτελιστικές μεθόδους στα Jumbo, να καταλάβουν ότι εάν εμείς δεν ψωνίζουμε από κει, τα μαγαζιά τους θα κλείσουν. Εκείνοι χρωστούν σ΄ εμάς κι όχι εμείς σ΄ αυτούς, ώστε να σκύβουμε το κεφάλι όταν μας προσβάλουν. Εγώ προσωπικά δεν θα ξαναπατήσω το πόδι μου στο ζοφερό αυτό κατάστημα, γιατί πρώτη φορά βλέπω να εξευτελίζουν εκείνους που τους ταΐζουν. Προτρέπω σθεναρά, όλους τους πελάτες που τυγχάνουν τέτοιας απαράδεκτης συμπεριφοράς, να γνωρίσουν τους Νόμους που τους προστατεύουν και να μη επιτρέψουν σε κανέναν να τους μειώνει την ίδια στιγμή δε, που τους αδειάζει το πορτοφόλι. Όποιος λοιπόν βρεθεί μελλοντικά σε αυτή τη θέση καλό είναι να μην αφήσει τον εαυτό του απροστάτευτο και τους παρανομούντες να συνεχίσουν ανενόχλητη τη δράση τους. Φυσικά δεν μπορούμε να τρέχουμε κάθε τρεις και λίγο στο αστυνομικό τμήμα αλλά πιστέψτε με ότι μόλις καταλάβουν ότι γνωρίζετε ακριβώς τα δικαιώματά σας και τις υποχρεώσεις τους θα σας αφήσουν ήσυχους.
Ο πελάτης αξίζει ένα «ευχαριστώ» γιατί αυτός σας κάνει πλούσιους κύριοι των Jumbo. Και κάτι άλλο: Όσο κι αν κάτι τέτοιο σας βολεύει: ΟΧΙ… «τα παιχνίδια ΔΕΝ είμαστε εμείς!»